Methylglyoxal, ook wel bekend als MGO, is de chemische stof die Manuka honing zijn krachtige antibacteriële eigenschappen geeft. Het precieze mechanisme waarmee methylglyoxal interageert met andere ingrediënten om Manuka’s speciale gezondheidsvoordelen te bieden, wordt momenteel bestudeerd door wetenschappers.
De hoeveelheid methylglyoxal in de honing wordt aangegeven door de MGO-classificatie, die op veel etiketten staat. Zo bevat Manuka honing met een MGO 83+ certificering minimaal 83 mg methylglyoxal per kilogram. Manuka honing wordt vaak een superfood genoemd vanwege het feit dat het MGO-niveaus tot 100 keer hoger kan hebben dan die van gewone rauwe honing. Manuka wordt door sommige experts beschouwd als een natuurlijke antibacteriële werking.
Wetenschappers hebben de afgelopen twee decennia Manuka honing getest tegen een reeks bacteriestammen en ontdekten dat het efficiënt was in het verminderen van vrijwel alle geteste ziektekiemen, zelfs die welke antibioticaresistent waren. Bovendien is een bacteriestam die resistent is tegen honing niet succesvol gekweekt. Er is ook ontdekt dat Manuka het aangeboren vermogen van het lichaam om zichzelf te herstellen bevordert, wat helpt bij weefselregeneratie en wondgenezing.
Maar de zaken zijn nu een beetje lastiger. Monoflorale Manuka honing wordt gedefinieerd als honing met extreem hoge concentraties van bepaalde Manuka-gerelateerde kenmerken; dit staat vermeld op het etiket. De puurste Manuka is deze.
Het kan echter een uitdaging zijn om te garanderen dat een kolonie bijen uitsluitend stuifmeel en nectar van Manuka-bloesems verzamelt. De honing kan multi-bloemige Manuka worden genoemd als deze meer dan alleen Manuka bevat, maar toch voldoende Manuka-gerelateerde kenmerken heeft. Dit geeft alleen maar aan dat de honing niet helemaal Manuka is en dat de bijen ook nectar van andere bloemen hebben verzameld.
Manuka honing is onder consumenten over de hele wereld in populariteit toegenomen als gevolg van toenemende gezondheidsclaims over dit fantastische natuurlijke product. Er is een bloeiende industrie die in verschillende landen is gegroeid.
Het waterstofperoxide in de meeste soorten honing wordt verondersteld antibacteriële effecten te hebben. Dit ontleedt echter in zuurstof en water wanneer het in contact komt met een wond. Het treedt op als gevolg van het katalase-enzym, dat wordt aangetroffen in bloed, serum, speeksel en verschillende weefsels. Op deze manier verliest het materiaal al zijn antibacteriële eigenschappen.
Manuka honing is uniek omdat het zijn antibacteriële effecten behoudt, zelfs nadat waterstofperoxide is verwijderd. Niet-peroxide-activiteit is de naam die aan deze eigenschap wordt gegeven (NPA). MGO maakt het mogelijk. De nectar van Manuka-bloemen bevat een aanzienlijke hoeveelheid van deze chemische stof, die ontstaat wanneer dihydroxyaceton wordt omgezet.
Talrijke studies hebben aangetoond dat honing met deze ingrediënten schadelijke micro-organismen kan vernietigen. Het werkt goed tegen een breed scala aan bacteriën, inclusief bacteriën die multiresistent zijn. Campylobacter, dat maagproblemen veroorzaakt, is daar een voorbeeld van.
Het is interessant om op te merken dat antibacteriële eigenschappen niet exclusief zijn voor MGO en waterstofperoxide. De zuren en flavonoïden die in Manuka honing worden aangetroffen, dragen ook bij aan de therapeutische eigenschappen.